Spamerowi Drzewieckiemu już dziękuję

Od przodu tramwaju ku jego tyłowi, od pasażera do pasażera przechodził mężczyzna. Zagadywał każdą mijaną osobę. Wbrew mojej pierwszej myśli nie był to żebrak. Piotr Drzewiecki z Zielonych promował swoją kandydaturę do rady miejskiej. Każdemu pasażerowi po kolei w kilku zdaniach o sobie opowiadał i wręczał wizytówkę. Zanim do mnie dotarł, zdążyłem wielokrotnie usłyszeć, że jest fizykiem atmosfery. Dzięki osobom, które zadawały mu pytania, dowiedziałem się też, że jedzie właśnie na jogę, a potem ruszy do pracy. Wrażenie robił raczej pozytywne. Siedzący za mną mężczyzna mówił potem synkowi, że rzadko widuje kandydatów reklamujących się w ten sposób osobiście. Jako że nie zdecydowałem jeszcze, na kogo zagłosuję, a nie przywiązuję do tego już takiej wagi jak kiedyś, rozważałem wrzucenie do urny karty z krzyżykiem przy nazwisku tego faceta, mimo że tak naprawdę nic konkretnego o nim nie wiem.

Minęło kilka dni. Wracałem do domu. Kluczem otworzyłem drzwi w bramie bloku, minąłem skrzynki na listy i z zaskoczeniem odkryłem, że wejście do każdego mieszkania zyskało nową „ozdobę”. Znane mi już wizytówki Piotra Drzewieckiego trafiły na przyciski dzwonków, zostały powtykane za obudowy klamek i numery na drzwiach. Zmieniłem zdanie. Dziękuję za spam. Zagłosuję na kogo innego.

Już nie tylko van Gogh

Na wystawie o van Goghu się nie skończyło. Organizatorzy poszli za ciosem i przygotowali podobną, pokrewną tematycznie. Tytuł, brzmiący „Monet, Degas, van Gogh, Renoir, Gauguin i inni… impresjoniści” mówi wystarczająco wiele. Jest za wcześnie, żeby nazywać to przyzwyczajeniem, ale z jakiejś przyczyny 29 czerwca 2023 r. wybrałem się ponownie do Instytutu Automatyki Systemów Energetycznych, aby pooglądać reprodukcje obrazów i poczytać, o co w tej sztuce chodzi.

Van Gogh prawie wkracza w XXI w.

Vincent van Gogh – XIX-wieczny malarz, bohater kilku filmów biograficznych, w Polsce cieszący się ostatnio nową popularnością dzięki nietypowej animacji „Twój Vincent” („Loving Vincent”) z 2017 r. W pewnym stopniu zapewne na fali tego ostatniego zorganizowano w budynku Instytutu Automatyki Systemów Energetycznych (dlaczego na bilecie widnieje „Warszawskie Centrum Expo XXI”, nie wiem i nie wnikam) poświęconą artyście „wystawę multisensoryczną”. Oczywiście nie bez znaczenia jest fakt, że w tym samym kompleksie architektonicznym mieści się Centrum Technologii Audiowizualnych będące współproducentem „Twojego Vincenta”. Na miejsce się nie spieszyłem – dotarłem tam dopiero 27 czerwca 2022 r. Większość zainteresowanych pewnie obejrzała wszystko przede mną.

Gdy się wystawia „Cesarza”, trzeba wiedzieć po co

„Cesarza” Ryszarda Kapuścińskiego czytałem dawno temu, więc nie było szans, żebym szczegółowo porównywał sceniczną, doprawioną muzyką adaptację Cezarego Studniaka z książką. To akurat mi odpowiadało. Gdy 21 maja 2021 r. udałem się do Capitolu, umysł miałem niemal nieskażony pierwowzorem, gotowy odbierać materiał jak nowy. Cieszyłem się też, w ogóle udało mi się zdobyć bilet, bo stosunek popytu do podaży okazał się niemały.

Metalowe żurawie przelotem we Wrocławiu

Dużo się ostatnio mówiło o problemach Kopalni Węgla Brunatnego „Turów”. Gdy w październiku 2021 r. na Bulwarze Kaczyńskich zobaczyłem ażurowe konstrukcje z zawieszoną na nich huśtawką, od razu skojarzyły mi się one z maszynami w odkrywce. Byłem jednak w błędzie. Obiekt nawiązywał do słynnej stoczni, reklamował Gdańsk. Nie, przepraszam, znowu błąd. Szczecin.